Begroting 2023
Begin november is de begroting voor het komende jaar in de gemeenteraad behandeld. In dat debat vinden de algemene beschouwingen plaats. Hierbij een verkorte versie van de inbreng van de SGP.
Begroting 2023
Begin november is de begroting voor het komende jaar in de gemeenteraad behandeld. In dat debat vinden de algemene beschouwingen plaats. Hierbij een verkorte versie van de inbreng van de SGP.
De begrotingsbehandeling is het moment dat we ons gehele beleid/beleidsvoornemens met elkaar bespreken. Goed om dan ook even stil te staan bij externe ontwikkelingen. Ontwikkelingen buiten onze gemeente waar we weinig of geen invloed op hebben, maar andersom wél. In een aantal gevallen kunnen we op de gevolgen anticiperen. Landelijke ontwikkelingen, Europese ontwikkelingen of ontwikkelingen op mondiaal niveau. Bij 2 ervan wil ik stilstaan: Oorlog Oekraïne en de stikstofcrisis.
We zijn er inmiddels aan gewend: oorlog in Europa. Bij miljoenen mensen staat hun leven op z’n kop. In Putten weten we wat oorlog is. En wat de gevolgen zijn 10 jaar later en 20 , 50 , 80 jaar later. Onvoorstelbaar zoveel ellende. In Bijbels licht wil ik er eerst 2 dingen van zeggen. 1) Dit is wat we er als mensen van maken. Wij ook. In de basis zijn we geneigd God en de naaste te haten. Met alle gevolgen van dien. 2) De Bijbel leert ons dat oorlogen horen bij de eindtijd. Daar zou veel over te zeggen zijn, maar ik noem hier 1 kenmerk van de eindtijd en dat is dat (te midden van alles wat er gaande is) de verkondiging van het Evangelie dóórgaat: ‘Wie in Jezus gelooft heeft het eeuwige leven’. En dat is het geval ook hier in Putten, elke zondag. Dat stemt ons dankbaar.
Maar over de gevolgen van de oorlog in Oekraïne voor Putten valt nog meer te zeggen. Voor de vluchtelingestroom kan en mag Putten niet wegkijken. Natuurlijk moet er landelijk een afweging worden gemaakt of het niet verstandiger is om op locatie mensen te helpen. De cultuurverschillen zijn immers enorm. En niet overal in Oekraïne is het onveilig. Maar vervolgens is het aan ons om locaties te vinden waar het kan en aantallen op te nemen die de Puttense samenleving aankan. De afgelopen periode heeft het college daar gevolg aan gegeven. Gezocht naar locaties en ook gevonden. Een proces waar het college mee door moet. Een ander gevolg van de oorlog zijn de stijgende energieprijzen. Met name de minima worden hierdoor hard getroffen. Hoewel de gemeente niet als eerste aan de lat staat als het gaat om inkomenspolitiek vind de SGP dat de huidige situatie rechtvaardigt dat we wat extra’s doen voor deze groep. Recht op energietoeslag tot 120 procent van het minimumloon is al een goede maatregel. Wat ons betreft komt een grotere groep daarvoor in aanmerking en hogen we het op naar 130 procent. En dan koppel ik gelijk de duurzaamheid er maar aan. Wat we de afgelopen jaren gezien hebben rondom duurzaamheidsinvesteringen dat die weliswaar snel terugverdient zijn maar dat lagere inkomens toch tegen de investering aanhikken. Met als gevolg dat juist die groep het nu voor z’n kiezen krijgt. Daarom pleiten we ervoor nog meer ruimte te creëren bij de duurzaamheidsleningen.
Dan de stikstofcrisis. Het heeft de gemoederen ook in Putten de afgelopen tijd bezig gehouden. Opvallend en hartverwarmend de brede steun in de Puttense samenleving voor de boeren. Tussen twee haakjes: je ziet steeds meer dat niet alleen de boeren tegenover Den Haag komen te staan, maar dat het meer stedelijk gebied en platteland tegenover elkaar komen staan – denk aan de discussie over de wolf.
Terug naar stikstof. De aangekondigde maatregelen vallen zwaar bij onze boeren en hun gezinnen. Een gevoel van onrechtvaardigheid overheerst. Dat wordt aangewakkerd door uitlatingen van 2e Kamerleden. Zoals Jesse Klaver na de presentatie van het rapport-Remkes: “snel doorpakken, voor de boeren het rapport-Remkes hebben gelezen”. Hoe denk je ooit het vertrouwen van boeren terug te winnen?
Wel een sterk staaltje van Remkes. De boeren zitten weer aan tafel, de acties zijn over op een enkele vlag na. En dat terwijl het kabinetsbeleid recht overeind is gebleven. Sterker nog: voor de agrarische sector en voor het buitengebied een verslechtering. Wat je ziet in het rapport is dat de aangekondigde maatregelen voor de agrarische sector verder uitgewerkt en geconcretiseerd zijn terwijl de andere sectoren buiten schot blijven. Het blijft bij: ‘op korte termijn dienen ook afspraken gemaakt te worden met industrie en mobiliteit’. En dat terwijl die sectoren hun NB-vergunningen veel minder goed op orde hebben.
En waar is de perspectiefbrief van minister Staghouwer? De minister is inmiddels met stille trom vertrokken, zonder perspectiefbrief. Een duidelijker signaal kun je niet afgeven. Maar in Den Haag willen ze dat signaal niet opmerken. Inmiddels is het rapport van Remkes tot kabinetsbeleid verheven.
Wat kunnen we als gemeente? De provincie voert de regie over het stikstofbeleid. Remkes zegt in zijn rapport dat de samenwerking met de gemeente heel belangrijk is. De SGP ziet die rol als verbinder. We moeten tussen de provincie en de boeren in gaan staan. We moeten dus 2 kanten op kijken: Weten wat er leeft in het buitengebied én weten waar de provincie mee bezig is. In het coalitie akkoord is hier ook geld voor vrijgemaakt. Ik constateer dat het college deze rol richting de boeren goed oppakt. Richting de provincie heb is er minder zicht op en die leg ik dan als vraag bij het college neer.
Te midden van alles wat er op ons afkomt is het belangrijk dat we als gemeente onze eigen zaakjes op orde houden. Zowel financieel als qua dienstverlening.
Kijken we naar de begroting zelf dan zien we in financiële zin een positief beeld. De eerste jaren begrotingsoverschotten. Wel even er bij vertellen dat investeringen worden vooruitgeschoven. Want laten we eerlijk wezen: die nieuwe sporthal hebben we nu al nodig. En de verbindingsweg. Toch reëel om deze investeringen in de tijd wat verder weg te zetten. Regelgeving rondom infra-projecten is zo doorgeschoten dat het jaren duurt voordat er een schop in de grond kan. Voor de begroting geldt dus dat er incidentele ruimte is, maar structureel niet. En dat is verleidelijk. Willen we ook in de toekomst én onze dienstverlening op peil houden én een goedkope gemeente blijven én financieel gezond blijven is het verstandig al vast wat geld opzij te zetten voor de grote projecten die er aan komen.
In het coalitie akkoord is opgenomen dat we hechtten aan een goede dienstverlening richting onze inwoners. Het versterkt het vertrouwen in de overheid. Gelukkig is die dienstverlening over het algemeen goed, maar het kan altijd op bepaalde punten beter. Dat is het geval bij begraven. De SGP zou de puntjes op de i willen. Voor 2 zaken rondom begraven willen in een motie het college tot betere dienstverlening willen oproepen. Het betreft allereerst het begraven op zaterdag, daar willen we de tijden verruimen en liefst gelijk stellen met de andere dagen. Er komt steeds meer vraag naar, ook omdat de tijd tussen overlijden en begraven steeds langer wordt. En verder moeten we soepel omgaan met de mogelijkheid om BOA’s in te zetten als een begrafenisstoet door het drukke verkeer moet.
Een ander thema dat ook het komende begrotingsjaar wat de SGP betreft de aandacht vraagt is woningbouw. Qua bouwvolumes moeten we de lijn van de afgelopen jaren vasthouden. Een steeds belangrijker item voor de SGP is het dorpse karakter: In maart van dit jaar is er een SGP motie aangenomen waarin wordt gevraagd om uit te werken wat de relatie is tussen hoogbouw enerzijds en anderzijds financiële en ruimtelijke aspecten. Deze was weliswaar toegespitst op Halvinkhuizen, maar uitkomsten kunnen wellicht ook richting geven bij inbreidingslocaties. Daar is onze fractie wel naar op zoek. We moeten er voor waken elke raadsvergadering te roepen dat we het dorpse karakter zo belangrijk vinden, maar als er een afzonderlijk besluit moet worden genomen over een project we andere aspecten laten prevaleren.
De motie over een betere dienstverlening rondom begraven is aangenomen. Hetzelfde geldt voor de moties die we mede ingediend hebben over het verruimen van de duurzaamheidsleningen, verruimen van de energietoeslag en het vormen van een reserve voor toekomstige grote projecten.
